λαγχάνω

λαγχάνω (aor. ἔλᾰχον, ἔλᾰχες, (ἔ）λᾰχε, ἐλᾰχομεν, λᾰχετε, λᾰχον; λᾰχών, -όντ- (α), -όντες, -οῖσα, -οῖσαι: pf. λέλογχας, λέλογχε（ν).)

a have alloted to one, win as one's own c. acc. υἱόν· ἃν Θέμις θυγάτηρ τέ οἱ σώτειρα λέλογχεν μεγαλόδοξος Εὐνομία schema pindaricum O. 9.15

τίς δὴ ποταίνιον ἔλαχε στέφανον χείρεσσι ποσίν τε καὶ ἅρματι O. 10.61

ὅτι φρενῶν ἔλαχε καρπὸν ἀμώμητον (sc. Ῥαδάμανθυς) P. 2.74

ἕτεροι λαχόντες Ἀίδαν βασιλέες ἱεροὶ P. 5.96

ὁ δὲ καλόν τι νέον λαχὼν P. 8.88

τῶν δ' ἐν Ἑλλάδι τερπνῶν λαχόντες οὐκ ὀλίγαν δόσιν P. 10.20

ποτίφορον δὲ κόσμον ἔλαχες γλυκύ τι γαρυέμεν (Bergk e Σ: ἔλαβες codd.) N. 3.31

ἄνευ σέθεν οὐ φάος οὐ μέλαιναν δρακέντες εὐφρόναν τεὰν ἀδελφεὰν ἐλάχομεν ἀγλαόγυιον Ἥβαν N. 7.4

φυᾷ δἕκαστος διαφέρομεν βιοτὰν λαχόντες N. 7.54

ἴστω λαχὼν πρὸς δαιμόνων θαυμαστὸν ὄλβον N. 9.45

παῖ Ῥέας ἅ τε πρυτανεῖα λέλογχας, Ἑστία N. 11.1

οὐ γὰρ φύσιν ὠαριωνείαν ἔλαχεν I. 4.49

πλέον τι λαχών (sc. Ζεύς) fr. 35a. ἰσοδένδρου τέκμαρ αἰῶνος θεόφραστον λαχοῖσα (v. l. λαχοῦσαι: sc. dryad nymph.) fr. 165. Μοίσαισί τ' ἔδωκ ἀρόσαι, τρὶς μὲν ἐν πόντοιο πύλαισι λαχών, τρὶς δὲ καὶ σεμνοῖς δαπέδοις ἐν Ἀδραστείῳ νόμῳ (sc. στεφάνους) N. 10.27 c. dupl. acc., (Ἡρακλέα)

ἡσυχίαν καμάτων μεγάλων ποινὰν λαχόντ' ἐξαίρετον ὀλβίοις ἐν δώμασι N. 1.70

c. acc. & inf. expl.,

λάχε τ' Ἀλφεὸν οἰκεῖν O. 6.34

λέλογχε δὲ μεμφομένοις ἐσλοὺς ὕδωρ καπνῷ φέρειν ἀντίον (sc. Χρομίος: v. Radt, Mnem., 1966, 154ff.) N. 1.24 met.,

πλοῦτος ὁ λαχὼν ποιμένα ἐπακτὸν ἀλλότριον O. 10.88

Ἥρας τὰν Διὸς εὐναὶ λάχον πολυγαθέες P. 2.27

ἀκέρδεια λέλογχεν θαμινὰ κακαγόρους O. 1.53

b c. gen.

Καφισίων ὑδάτων λαχοῖσαι Χάριτες O. 14.2

Δωρίων ἔλαχεν σελίνων I. 8.64

<οὐ πενθέων δ' ἔλαχον, οὐ στασίων> (supp. et add. e cod. Plutarchi et Σ Π Blass) Πα. . . ἰοδέτων λάχετε στεφάνων τᾶν τ' ἐαριδρόπων ἀοιδᾶν (sc. θεοί: λάχει v. l. in codd. Dion. Hal., unde λαχεῖν coni. Usener) fr. 75. 6.

c frag. ]λάχον κ[ fr. 140a. 76 (50).